Net als de sector van de ambulante revalidatie ondervindt men in de wereld van de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg een toenemende druk op de werking vanuit nieuwe maatschappelijke fenomenen. Een dergelijk fenomeen is het deels uiteenvallen van het klassieke gezinsbeeld en de verschuivende houdingen van de maatschappij en van de juridische wereld hiertegenover. Steeds meer worden we concreet geconfronteerd met kinderen die in echtscheidingssituaties leven, wat
op zich al specifieke problemen oplevert. Nog indringender is de impact van het fenomeen ‘vechtscheidingen’ op onze werking en maatschappelijke situering. Soms dreigen we als organisatie te worden meegesleurd in deze strijd en in de juridische complicaties die deze met zich meebrengt.
In de Vlaamse GGZ-wereld hebben ze de koppen bij elkaar gestoken om gezamenlijk een antwoord te zoeken op deze uitdagingen. Een stuurgroep onder leiding van Lieve De Laet heeft een visietekst opgesteld, die als leidraad kan dienen voor een eenduidiger aanpak van de problematiek in de GGZ-centra. Ook in Centra voor Ambulante Revalidatie worden we geconfronteerd met deze uitdagingen. Dikwijls weten ook wij niet hoe we hierop psychologisch, sociaal en juridisch juist kunnen
reageren. We hebben de indruk dat de verschillende centra hierin nogal verscheidene houdingen aannemen.
Lees hier het volledige artikel:
Het ouderverstotingssyndroom, een vertaling van het Engelse Parental Alienation Syndrome (PAS), is een syndroom bij kinderen, als wordt vastgesteld dat zij een van hun ouders stelselmatig afwijzen. Het ouderverstotingssyndroom komt vooral voor bij kinderen van uit de echt gescheiden ouders en aanhoudende conflicten tussen hen, waarbij een kind gaandeweg onder invloed van de ene ouder de andere ouder onterecht verstoot in diverse nuances: van vermijden over laster tot uitvallen tegen die ouder.
Thursday, May 19, 2016
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment