Wanneer een persoon op de hoogte is van een trauma, verandert het uw perspectief van "Wat is er mis met u?" Naar "Wat is er met u gebeurd?"
Dat opent de deur naar gesprekken over hoe het probleem op te lossen en verder te gaan.
Therapeutische hulpverlening is net in de afgelopen 5 jaar alleen maar aan het krassen op de oppervlakte van wat trauma is, hoe het mensen beïnvloedt en hoe het te behandelen is. Wat ik tijdens het bestuderen van TIC (Trauma Informed Care) heb geleerd, was dat (drugstoornis en geestelijke gezondheidszorg) 90% van alle psychische aandoeningen rechtstreeks verband houdt met trauma uit de kindertijd. Dit aantal is moeilijk te negeren.
Laten we nu eens naar trauma kijken. Het lastige aan trauma is dat het relatief is, wat betekent dat iemands ervaring compleet anders kan zijn dan die van iemand anders.
Dus vanuit dat perspectief, wie zijn wij als vrienden, familie, geestelijke gezondheidszorgers, rechters, advocaten om iemands ervaring ongeldig te maken met wat zij als traumatisch beschouwen? Dat kunnen we niet, omdat we niet in hun lichaam of geest zitten, we weten niet hoe het hen heeft beïnvloed.
Geestelijke gezondheid begint nu pas het belang te begrijpen van geïntegreerde zorg ... geestelijke en lichamelijke gezondheid die samenwerken. Geestelijke gezondheid begint net te begrijpen dat de geest en het lichaam verbonden zijn, we moeten beide samen behandelen. Voorbij zijn de dagen van "Oh sorry dat we niet behandelen dat dit een medisch probleem is" of omgekeerd. Geestelijke gezondheid begint nu net op te duiken uit de donkere tijdperken en zegt: "Hé, we moeten dit eens bekijken, deze kunnen gerelateerd zijn". Dr. Nadine Burke Harris beschrijft heel duidelijk de link naar tegenspoed in de jeugd en lichamelijke gezondheidsproblemen. 7 van de 10 fatale gezondheidsproblemen zijn gekoppeld aan trauma uit de kindertijd.
Trauma kan ons op cellulair niveau beïnvloeden. Dat betekent dat het ons zo diep kan beïnvloeden dat we het naar onze kern brengen, wat op zijn beurt onze fysieke gezondheid beïnvloedt en op een dieper niveau kunnen we het in ons DNA opnemen. Trauma wordt vervolgens doorgegeven generaties. Oma of opa hadden een auto-ongeluk dat vreselijk was ... .son of dochter voelen zich ongerust over auto's nadat ze hun ouders angstig vonden enzovoort.
Laten we PTSD versus CPTSD bespreken. PTSS waarvan we allemaal hebben gehoord dat het niet alleen iets is wat veteranen na een oorlog overkomen (voorheen bekend als "Shell Shock"). PTSS is meestal een enkelvoudig traumatisch voorval zoals een auto-ongeluk, verkrachting, mishandeling, diefstal, enz. CPTSD is echter anders. COMPLEX Posttraumatische stressstoornis is wat ik graag een "schuurpapiertrauma" noem. Het is in wezen een wrijvingstrauma dat steeds opnieuw voorkomt en niet stopt. Voor een ouder die worstelt met 'ouderverstoting' of iemand die vecht om in het leven van hun kinderen te blijven door middel van een hoge conflictscheiding. Elke dag worden ze wakker zonder hun kinderen, of moeten ze naar een andere hoorzitting gaan die nergens heen gaat, of horen dat hun kind gif naar hen laat spugen is een "schuurpapier of complex" trauma. Ook voor de kinderen in deze dynamiek moeten ze elke dag horen dat de pathogene ouder het gif bij de andere ouder laat spugen of het kind overtuigen dat ze de andere ouder moeten haten om 'hun liefde en loyaliteit te bewijzen' ook een complex trauma is voor de kind.
Kinderen willen natuurlijk beide ouders liefhebben. Elke ouder droeg 23 chromosomen bij aan dat kind en wanneer we hechtingstheorie bestuderen (Bowlby, Minuchin, Beck) is het zo belangrijk om beide ouders een bijdrage te laten leveren aan de ontwikkeling van het kind. Pa's hebben een speciale rol, ze leren vertrouwen, kracht, onafhankelijkheid en liefde (een andere vorm van liefde dan mama). Moeder draagt zachtmoedigheid, tederheid, vriendelijkheid en ook liefde (anders dan vader maar even belangrijk)
Hoe hangt dit samen met trauma en "ouderlijke vervreemding" of "pathogene opvoeding? De meeste mensen die vervreemden of hoogconflictpersoonlijkheden zijn, voldoen aan de criteria voor wat een persoonlijkheidsstoornis wordt genoemd in de cluster B-categorie (Borderline, Narcistisch, Anti Social, enz.). Veel mensen vandaag gooien rond die voorwaarden zoals snoep. Laten we eens kijken naar waar deze persoonlijkheidsstoornissen zijn geworteld. Ik zal je één keer raden ......... .Trauma. Dus in die zin zien we een probleem dat is geworteld in trauma, nu kunnen we ons perspectief veranderen in hoe lossen we het op? Er is een woord in de gemeenschap voor geestelijke gezondheidszorg dat de volgende update van de DSM Axis II (of persoonlijkheidsstoornissen) zal verwijderen en vervangen door een meer traumagerelateerde diagnose. Wat betekent dit? Diagnoses 'zoals Borderline Persoonlijkheidsstoornis of Narcistische Persoonlijkheidsstoornis met een enorm stigma kan weggaan. Als iemand je zou vertellen dat je een narcist of een borderline was, zou dat veel schaamte of woede met zich meebrengen en je zou dat waarschijnlijk afwijzen en niet bereid zijn ernaar te kijken of een behandeling te zoeken.
Hetzelfde scenario ... .een persoon kan absoluut voldoen aan alle criteria voor NPD, BPD of ASPD maar in plaats van dat label kreeg je te horen ... ik begrijp dat je veel trauma hebt opgelopen. Laten we kijken hoe we u daarmee kunnen helpen. Zou je niet geneigd zijn om te zeggen "ja ... ik heb een trauma achter de rug". Reusachtig!
Ouders die hun kinderen van een gezonde, liefdevolle fit-ouder vervreemden, reageren op trauma's. Wanneer het echtscheidingsproces begint, is de Borderline Type-persoonlijkheid bang voor verlating (door een trauma uit de kindertijd ... meestal een vorm van seksueel misbruik) en zal ze proberen de kinderen te nemen om wanhopig de waargenomen achterlating te vermijden. De Narcistische ouder is opgevoed door een vergelijkbaar type en gebruikt als een pion in de gezinsdynamiek die opgroeit. Het kind van een narcist wordt meestal beschouwd als een verlengstuk van de ouder en hun eigen gedachten, gevoelens, grenzen en kritisch denken worden uitgehold. Wanneer de echtscheiding wordt geïnitieerd, is de NPD-ouder woedend, boos en heeft het verhaal "Hoe durf je iemand te verlaten die net zo goed is als ik, ik ga dat doen met datgene waarvan je het meest houdt". ~ Dr. Craig Childress Testimony Pennsylvania House Kinder- en Jeugdcomité.
Hoe lossen we dit trauma op en doorbreken de familiepatronen die door generaties worden doorgegeven? Het begint met een goed begrip van de patronen, het gedrag en hoe je je denkwijze kunt veranderen. Zelfs vandaag de dag zullen de meeste professionals in de geestelijke gezondheidszorg ineenkrimpen als ze Borderline-persoonlijkheidsstoornis vertonen in de grafiek van een cliënt. Ze weten dat ze 'manipulatief', 'boos', 'splitsen' en heel moeilijk om mee te werken zijn.
Hier is mijn perspectiefverschuiving ... we zijn niet bang voor deze diagnose, maar omarmen het en begrijpen dat het geworteld is in trauma. Ik zal een voorbeeld geven ... in een van mijn agentschappen leid ik een team voor gedragstherapie. We hadden een erg moeilijke klant, dit lid vertoonde alle neigingen van BPS. Dit lid was meer in het psychiatrische ziekenhuis dan op zoek naar zelfmoordgedachten. Dit lid heeft geen BPS gediagnosticeerd, maar ik sprak met de BHMP (Behavioral Health Medical Professional) en overtuigde hen om de diagnose toe te voegen. Ik heb met mijn team gewerkt om het idee dat dit lid slecht was te veranderen: "laten we eens kijken waarom ze zo handelen ... ze waren getraumatiseerd ... hoe kunnen we ze helpen?" Eén incident dat ik binnenliep en dit lid opblies in de teamkamer, schreeuwend en schreeuwend en het hele team inclusief de dokter probeerde de cliënt te stabiliseren. Ik bleef gewoon kalm en stuurde de cliënt om privé met me te praten. De cliënt deelde dat ze gewoon een verwijzing naar een dagprogramma wilden, ik hield mijn energie rustig en luisterde en stemde in met de verwijzing en vroeg of ze bereid waren om DBT-consultatie (de dialectische gedragstherapie) te starten (de standaardbehandeling voor Borderline PD). Vervolgens hielp ik het lid om te leren over mindfulness-oefeningen en hoe deze te gebruiken wanneer angst begon binnen te sluipen. Ik ben blij om te zeggen dat het werkte. Het lid begon opnieuw bij het team te komen, ging naar DBT en had een record van anderhalve maand zonder in het ziekenhuis te worden opgenomen. Dit begon allemaal met de mindset van het team: "Ik weet dat je het moeilijk hebt, maar het maakt niet uit wat we je niet in de steek laten". Die mindset veranderde de manier waarop het lid reageerde op de behandeling en ze begonnen verder te gaan.
Hier is hoe dit verband hield met het passen van een liefhebbende ouder die vecht om in het leven van hun kinderen te blijven. Als je eenmaal begrijpt dat je voormalige partner te maken heeft met een soort jeugdtrauma, dan kun je als gezonde ouder reageren met empathie, vriendelijkheid en pure liefde voor je kind. Je ex-echtgenoot reageert gewoon op onopgeloste trauma's uit de kindertijd, dus je moet denken ... Hoe beweeg ik dit voor mijn kind?
Ik kan uit ervaring zeggen dat ik, zodra ik begreep dat mijn ex-echtgenoot gehechtheidstrauma had aan zijn jeugd (dankzij het werk van Dr. Craig Childress), ik op gepaste wijze kon reageren. Het was niet gemakkelijk, maar als je het eenmaal begrijpt, kun je de dynamiek verleggen. Wat Dr. Craig Childress vandaag heeft gedaan, is dat hij gevestigde constructies van gehechtheid heeft gebruikt op basis van Bolwby, Minuchin en Beck. Wat anders is, is dat hij niet focust op de acties van de getraumatiseerde ex-echtgenote, maar het trauma-re-enactment dat opduikt in het kind. Hij heeft een beoordelingsschaal (Childress, 2015) gemaakt om dit te volgen en te bewijzen dat wat er gebeurt feitelijk kinderpsychologisch misbruik is om een kind tegen een andere ouder te veranderen. Hij heeft de therapeut de tool gegeven om kindpsychologisch misbruik te diagnosticeren in zaken met een hoge conflictscheiding.
Hoe meer we ons ervan bewust worden dat het niet natuurlijk is om een ouder te verwerpen, des te meer we dit probleem in de geestelijke gezondheid kunnen oplossen. Een kind zal zich natuurlijk proberen te binden aan een ouder ... zelfs als die ouder beledigend is. Tijdens conflicten met hoogconflicten beweert een vervreemdende ouder dat de andere echtgenoot misbruik is (waar of niet), maar als je er rationeel over nadenkt ... kan je zeggen dat je een misbruikende ouder hebt. Deze ouder is zo duidelijk beledigend, dat ze zelfs hun sigaretten op de huid van het kind hebben gezet. De politie wordt gebeld, zie het voor de hand liggende misbruik en neem deze ouder mee naar de gevangenis. Wat is de natuurlijke reactie van een kind? "Nee! Neem mijn papa (of mama) niet mee! "Zelfs in de aanwezigheid van ernstig misbruik. Het natuurlijke DNA van een kind drijft hen om zich aan beide ouders te hechten, zelfs als een of beide misbruik maken. Voor een kind om een ouder te verwerpen ... die invloed van derden nodig heeft, is psychologische manipulatie en controle van een andere vertrouwde verzorger nodig.
Geestelijke gezondheid is nog steeds in de donkere tijdperken. Er is echter hoop. Alles in de geestelijke gezondheid beweegt met een slakkengang, maar ze gaan vooruit. Hoe meer we dit traumapatroon begrijpen, hoe makkelijker het zal zijn om het te breken. Wat kun je nu doen als een ouder die fit en lief is? Je hebt de verantwoordelijkheid om op alles te reageren met de ultieme liefde voor je kind. Je moet je perspectief verschuiven van "Wat is er verdraaid mis met jou" naar "Wat is er met je gebeurd en hoe lossen we het op".
Tijdens het echtscheidingsproces moest ik ervoor zorgen dat ik eerst mijn eigen zuurstofmasker opdoe. Wat betekent ... Ik moest ervoor zorgen dat ik geaard en stabiel was om niet alleen voor onze zoon te vechten, maar ervoor te zorgen dat ik niet bezweek aan mijn eigen trauma. Gedurende het hele proces zag ik een therapeut die EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) uitvoerde. EMDR is een zeer effectieve vorm van traumatherapie. Lang verhaal kort na EMDR waren al mijn activerende gebeurtenissen die me in vecht- of vluchtmodus zouden gooien nu een saai grijs geheugen. Ik zou vooruit kunnen gaan ... Ik zat niet langer vast.
Dr. Craig Childress heeft dit traumapatroon toepasselijk een "pathogeen" genoemd. Een ziekteverwekker is een ziekte (trauma) waarvoor een passende beoordeling, diagnose en behandeling nodig is. De eerste stap om het antilichaam voor dit pathogeen te maken, is het trauma-patroon begrijpen en de cyclus voor uw kind verbreken. Ik ben blij om te zeggen dat mijn jonge zoon nu geniet van de liefde van beide ouders. Hij heeft een zwaar traumatische ervaring meegemaakt terwijl ik vocht om in zijn leven te blijven, maar dit begrip van trauma redde hem. Mijn ex-echtgenote en ik kunnen vandaag communiceren, het verleden vergeten en nu mijn ex-echtgenoot begrijpen. Ik kan er vanuit het bovenstaande perspectief naar toe komen en haar helpen haar trauma te genezen. Haar helpen genezen, helpt onze zoon genezen en nu is het traumapatroon verbroken.
No comments:
Post a Comment