ICD-11 erkend Ouderverstoting/oudervervreemding

Ouderlijke vervreemding wordt nu herkend door de ICD - 11

Ouderlijke vervreemding wordt officieel erkend als een mentale stoornis.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft "Ouderlijke vervreemding" in zijn nieuwe
Internationale classificatie van ziekten (ICD-11) die op 18 juni werd vrijgegeven opgenomen,

De indexinvoer van ouderlijke vervreemding en vervreemding betekent dat de ICD-11
de realiteit van oudervervreemding voor kinderen en gezinnen erkend.

Ouderlijke vervreemding wordt gekenmerkt als voorkomend "wanneer een kind / ren zichzelf
sterk met de verzorger (de vervreemdende of uitgelijnde partij) verbind en de relatie met de andere ouder of ouders (de doelwit of vervreemde ouder of ouders) verwerpt zonder legitieme rechtvaardiging ondanks een vorigewarme en liefdevolle relatie.

Het primaire gedragssymptoom van het kind is weigering om contact te hebben met de beoogde ouder of ouders "Ouderlijke vervreemding en vervreemding wordt beschreven als substantieel en volgehouden onvrede in een relatie tussen zorgverlener en kind die verband houdt met het significant
verstoring van het functioneren.
De literatuur suggereert dat ouderlijke vervreemding jongeren onevenredig treft, bij mensen van wie de ouders een uitsplitsing van hoogconflictrelaties ervaren en overwegend kinderen in staatszorg of adoptie.
De effecten en uitkomstenhebben mees tal een levenslang negatief effect op het kind. Dit komt tot uiting in psychologische en lichamelijke comorbiditeiten, waaronder, maar niet beperkt tot, verslaving, misdaden en zelfmoord.

Neuroplasticiteit bij kinderen kan voorkomen met blijvende negatieve aspecten wanneer het
het kind leert een dichotome (zwart-wit denken) gedachte aan te nemen. De neurologische
effecten kunnen gevolgen hebben, waaronder psychologische en cognitieve gebreken.

Systemische Familie Psychotherapeut, Brian O Sullivan is het ermee eens dat ouderlijke vervreemding een belangrijke psychologische en emotionele uitdaging is geweest voor jonge mensen.
Ouderlijke vervreemding ondersteuningsmedewerker, Andries van Tonder van APS heeft gezegd dat hij de opname in de DSM 5 terugvind onder verschillende terminologie, maar is nu
verheugt zich in de wetenschap dat oudervervreemding officieel is opgenomen in
de ICD -11 onder de code QE52.
Er zijn duizenden gezinnen die ouderlijke vervreemding ervaren en vrqgen voor hulp. Formele erkenning van ouderlijke vervreemding door de ICD - 11 zal verder onderzoek aanmoedigen en middelen brengen die worden ingezet om het probleem te bestrijden.
Verschillende andere aandoeningen die kunnen worden geassocieerd met ouderlijke vervreemding zijn
vermeld in ICD-11. Hieronder zijn enkele andere toepasselijke codes:

• QD5Y Andere gespecificeerde problemen in verband met financiën. (Situatie veroorzaakt doorexorbitante juridische, gerechtelijke rapporten en therapeutische kosten die de ouder moet betalen)
• QD71 Problemen met betrekking tot huisvesting. (Situatie na scheiding of anderszins veroorzaakt)
• QD82 Probleem in verband met dreiging van baanverlies. (Court attendances, stress gerelateerde ziekten)
• QE03 Sociale uitsluiting of afwijzing. (door gemeenschap of familie)
• QE60 Afwezigheid van familielid. (kind of ouder)
• QE61 Verdwijning of overlijden van familielid (kind of ouder)
• QE62 Ongecompliceerde rouwverwerking (door verlies van kind of ouder)

Over ICD
De International Classification of Diseases (ICD) is de internationale standaard
diagnostisch hulpmiddel voor epidemiologie, gezondheidsbeheer en klinische doeleinden
volledige officiële naam is internationale statistische classificatie van ziekten en verwante
Gezondheidsproblemen.
De ICD wordt onderhouden door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de regie en
coördinerende autoriteit voor gezondheid binnen het systeem van de Verenigde Naties.