Waarom faalt klassieke therapie

Bron: Brian Ludmer
Noch conventionele noch "verzoenings" -therapie zal waarschijnlijk slagen:
De vervlochten, generatieoverschrijdende coalitie van één ouder en kind of kinderen tegen de andere ouder, gebaseerd op valse verhalen over de beoogde ouder.

Drie redenen
Er zijn ten minste drie redenen voor het falen van therapioe:

1. Ten eerste is conventionele therapie gebaseerd op een therapeutische alliantie, een vertrouwensrelatie tussen de therapeut en de patiënt. Het is bedoeld als een niet-oordelende, ondersteunende soort van begeleiding. Wanneer een kind echter resistent is om iets te doen dat in zijn belang is, is het wel ineffectief, want wat er moet gebeuren tijdens een therapie; is een directe interventie om alle familierelaties en om deze coalitie van ouder en kind en / of kinderen tegen de andere ouder tegen te gaan en om de valse verhalen te beëindigen.
   
2. Ten tweede is conventionele therapie vaak gericht op de angsten, behoeften en gevoelens van individuele patiënten, terwijl het probleem een familieprobleem is. Het is het hele familiesysteem dat kapot is.
   
3. Ten derde, omdat er geen bepaald doel is, geen mijlpalen langs de weg om dat doel te bereiken, en geen tijdlijn tot het doel, therapie degenereert in deze gevallen tot een eindeloos proces van positionering en rechtvaardiging van posities, met jaren van beperkte of geen vooruitgang.

Ondertussen verliezen de kinderen hun jeugd. Het probleem met het familiesysteem komt voort uit het feit dat er door de favoriete ouder niet wordt geïnvesteerd in het proces en vaak wordt gemotiveerd om het te laten mislukken. Deze vervreemdende ouders beschouwen hun rol vaak als die van een beschermende ouder die pleit voor hun kind tegen de andere ouder.