Neurologische afwijkingen bij mishandeling van slachtoffers van kinderen
De relatie tussen kindertrauma en vatbaarheid voor verslaving kan het best worden begrepen als men weet hoe ervaring de ontwikkeling van de hersenen beïnvloedt. Hoewel niemand het belang van biologie en genetica in de ontwikkeling van de hersenen kan ontkennen, heeft het menselijk brein het aangeboren vermogen om te reageren en zich aan te passen aan omgevingsstimulatie, die plasticiteit wordt genoemd.1 Als het brein begint te groeien en volwassen te worden tijdens de kindertijd, wordt het gecreëerd, versterkt en verwijdert af en toe neurale verbindingen, die een netwerk vormen tussen neuronen die de hersenen met zijn vele functies doordrenken. Je ervaringen beïnvloeden de ontwikkeling van de hersenen op een vergelijkbare manier als het leren praten of lopen, waardoor bepaalde synapsen of verbindingen tussen neuronen zich ontwikkelen, sterker worden of breken.
Kortom, de groei van de hersenen en de uiteindelijke fysieke structuur worden aanzienlijk beïnvloed door iemands ervaringen, zowel het positieve als het negatieve. En hoewel ervaring vaak leidt tot het ontwikkelen van de hersenen op een manier die gunstig is, kan ervaring ook negatief zijn, wat de ontwikkeling van de hersenen kan belemmeren of anderszins kan veranderen. Concreet wordt aangenomen dat de negatieve ervaring van kindermishandeling achter bepaalde anomalieën in de hersenstructuur zit die cognitieve, gedrags- en sociale beperkingen tot gevolg hebben.2 Bij een beoordeling van personen die kindermishandeling hadden meegemaakt, bleek uit een studie dat het mishandelen tijdens de jeugd veelvuldig heeft veroorzaakt en extreem hoge niveaus van stress die de normale ontwikkeling van de hersenen belemmerden. Continue stress door het ervaren van frequente mishandeling leidde tot fysiologische stressreacties die na verloop van tijd de structurele verstoringen veroorzaakten die werden waargenomen in neurologische scans en die waarschijnlijk slachtoffers van kindertrauma kwetsbaar maken voor verslavingsstoornissen.
Emotioneel trauma gekoppeld aan verslaving in volwassenheid
Hoewel een aantal studies de relatie tussen kindertrauma en verslaving aan verstoringen in de hersenstructuur, veroorzaakt door de stress van trauma, schrijft, zijn er ook een aantal andere, eenvoudigere verklaringen voorgesteld. In de studie Adverse Childhood Experiences, uitgevoerd met 17.000 Kaiser Permanente patiënten, zijn veel verschillende stress-inducerende ervaringen tijdens de kinderjaren in verband gebracht met verschillende vormen van alcohol- en drugsmisbruikstoornissen. Veel associëren kindertrauma met kindermishandeling, maar andere stress-inducerende en traumatische ervaringen in verband met een verhoogde kwetsbaarheid voor verslaving omvatten verwaarlozing, het verlies van een ouder, getuige zijn van huiselijk of ander fysiek geweld en het hebben van een familielid dat lijdt aan een psychische aandoening. Degenen die dergelijke dingen tijdens de kindertijd hebben meegemaakt, hebben een toegenomen neiging om afhankelijk te worden van alcohol en drugs. Ze kunnen ook gedragsverslavingen ontwikkelen, zoals dwangmatig eten en dwangmatig seksueel gedrag.In de meeste gevallen zijn ervaringen die extreem traumatisch zijn voor kinderen veel minder traumatisch voor volwassenen. Maar er zijn enkele belangrijke redenen waarom dergelijke gebeurtenissen een significanter en langduriger effect hebben op kinderen. Het is belangrijk om te onthouden dat kinderen beperkt in staat zijn om contextuele gevolgtrekkingen te maken die hen waarschijnlijk in staat zouden stellen om deze ervaringen effectiever te verwerken. Bij gebrek aan een referentiekader is het moeilijk om traumatische ervaringen te begrijpen, waardoor de effecten van trauma waarschijnlijk langer blijven hangen. Bovendien vertrouwen kinderen meestal op hun geliefden voor ondersteuning in tijden van moeilijkheden. Maar wanneer de geliefden van een kind tijdens deze ervaringen de bron van misbruik, verwaarlozing of ander trauma zijn, is gezinsondersteuning geen optie. In veel gevallen begint een slachtoffer van kindermishandeling alcohol of drugs te misbruiken als middel om zichzelf te mediceren, in de hoop de resterende gevolgen van het feit dat hij op jonge leeftijd het slachtoffer wordt, te verlichten. Aan de andere kant is het ook gebruikelijk dat alcohol- en drugsmisbruik op volwassen leeftijd wordt gemodelleerd naar het alcoholmisbruikgedrag van een geliefde tijdens de jeugd.6 In feite kan de neiging tot zelfmedicatie op dezelfde manier worden gemodelleerd en doorgegeven.
Wat kunnen we doen?
Met ongeveer tweederde van alle verslaafden die eerder een soort lichamelijk of seksueel trauma hebben ervaren tijdens de kindertijd, is het uitermate belangrijk om te begrijpen hoe het trauma uit de kindertijd een verhoogde kwetsbaarheid voor verslaving veroorzaakt. Weten wanneer een persoon tijdens de kindertijd enig type trauma heeft ervaren hij of zij als een groter risico op verslaving wanneer er misschien geen andere indicatoren zijn geweest, waardoor het individu preventieve maatregelen kan nemen. Bovendien kan deze kennis worden gebruikt om een verslavingsbehandeling effectiever te maken voor mensen die eerder een trauma hebben gehad tijdens hun jeugd. Dit kan gebeuren door steungroepen aan te bieden voor slachtoffers van kindermishandeling of eenvoudigweg door ervoor te zorgen dat dergelijke individuen begeleiding krijgen om vrede te sluiten met hun verleden.Hoewel velen zich tot drugsmisbruik keren als een oplossing voor de pijn van het verleden, kan het verslaafd raken aan alcohol of drugs alleen het heden en de toekomst schaden. Er bestaat geen twijfel over het gebruik van middelenmisbruik; iedereen die lichamelijk afhankelijk is van alcohol, drugs of schadelijk gedrag moet echter onmiddellijk een effectieve behandelingsoplossing vinden. Bel ons vandaag zodat we u of uw geliefde kunnen helpen de reis terug naar een leven van gezondheid en geluk te beginnen
No comments:
Post a Comment