Deze week een artikel "Ouderverstoting: het is complex, zo moeilijk!?"
Toen ik vorige week een nieuw bericht op Twitter plaatste over het artikel in het magazine Feeling: "mama ik wil je nooit meer zien", kreeg ik meteen een reactie van een Belgische psycholoog en tevens systeemtherapeut.
Hierbij een kort interview:
- Wat vind je van het artikel?
Blijf het moeilijk hebben met omschrijving als syndroom van het kind. Het zijn ouders die elkaar verstoten en kind die tracht te overleven.
- Maar hoe noem je dan de reactie van een kind wanneer het geen contact meer wil met 1 ouder?
Kinderen doen wat ze hun netwerk zien doen. Omgeving faalt. Maar een kind moet t kunnen. En krijgt syndroom als t niet lukt. Hoe pijnlijk dit ook is voor alle betrokkenen. Is een systemisch gezinsprobleem. Geen kind probleem.
- Maar wat doe je dan als 1 ouder het kind constant beinvloed, Valt dit ook onder 2 waarheden?
Is nog breder. Vaak slaagt in hele families niemand erin 2 waarheden naast elkaar te laten bestaan. Kind staat dan alleen.
- Hier verschillen we duidelijk van mening.
Geen probleem. Andere mening andere waarheid.
- Ik zou liefst van al begrijpen hoe je over 2 waarheden kan spreken als het gaat om een vechtscheiding waarbij een ouder niet handelt in het belang van het kind(eren), waardoor een kind als gevolg hiervan gaat "kiezen" ?
In een vechtscheiding en in alles gaat het over beleving, over interpretaties, over je eigen verhaal en invulling van wat er gebeurt, over emoties en interacties. Voor elke ouder verschilt dit. Als je zoekt naar 1 waarheid laat je kind in steek . Kind moet verder met 2 werelden die totaal verschillen. Heb hierin helpen is meer werkbaar denk ik.
- Klopt. Maar in de vele gesprekken die ik heb gehad met ouders hebben beide ouders hun eigen waarheid. Een van de waarheden bij 1 vd ouders is dat de andere ouder: "geen goede ouder is" voor hun kinderen omwille van x redenen. Die ene ouder brengt zijn of haar waarheid over op het kind en daardoor gaat het kind kiezen. Vaak gebruikt die ene ouder allerhande redenen die worden uitvergroot en gemaximaliseerd tot een "onvergeeflijke" gebeurtenis. Daartegenover staat de andere ouder met zijn/haar waarheid... en toen? Toen kiest het kind voor de ene ouder om zo het conflict te vermijden. Wat doen we vervolgens met de andere ouder?
Ik denk dat we hierin andere accenten leggen en dat is ok. Voor mij gaat het over het volledige beeld. Als een kind vele waarheden hoort, niet enkel van eigen ouders maar ook grootouders en omgeving en gesteund wordt om niet te hoeven zoeken naar 1 waarheid en 1 juist verhaal. Als een kind begeleid wordt om deze verhalen naast elkaar te zetten en te laten, als heb gekaderd wordt waarom ouders deze dingen doen en van elkaar vinden. En zelf aanvoelt dat ouders en omgeving met het kind bezig zijn en niet met elkaar of met het gevecht.... dan komt het niet zo ver.
Ik geloof heel erg in het op tijd ingrijpen. Een kind die uiteindelijk "kiest" is al te lang in de steek gelaten door iedereen. Maar ik geloof niet dat je dat kiezen onder dwang dan kan en mag doorbreken, hoe onrechtvaardig het ook is voor een ouder.
Ik heb al vele jongeren begeleid die " kiezen" om tijdelijk een ouder niet meer te zien en contact te verbreken. Ik heb nog nooit een eenduidige verklaring gehoord. Vaak is het een complex samenspel van invloeden en heb je een heel eenzame en uitgeputte jongeren die in beide ouders teleurgesteld zijn.
- Waar ik het dan moeilijk mee he is de uitspraak: ". Maar ik geloof niet dat je dat kiezen onder dwang dan kan en mag doorbreken, hoe onrechtvaardig het ook is voor een ouder." je offert 1 ouder op voor het belang van het kind. En dit doordat de andere ouder een andere waarheid heeft. Terecht, nog geen probleem mee, behalve als die andere waarheid berust is op... noem het haat. Als alle ouders een verschil zouden kunnen begrijpen tussen ex-partnerschap en blijvend ouderschap was er toch geen probleem?Klopt.
Maar niet alle ouders slagen hierin. Vaak moeten ze hierin begeleid worden. Naast een ex partnerstrijd is er ook vaak een andere strijd. Deze voor " rechtvaardigheid" en erkenning. Heel begrijpelijk. Maar is een even schadelijke strijd voor kinderen. En opofferen? Ik kan volgen waarom u dat zo ziet. Maar voor mij staat belang van kind voorop. Ouders moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Moeten we dan kind opofferen voor ouder? Klopt toch ook niet?
Ik zou niet onderschatten hoeveel ouders in de strijd naar erkenning en rechtvaardigheid even grote kwetsuren teweeg brengen bij hun kinderen ( tegen hun wil en intentie soms in). Deze kinderen zijn dan ook soms erg gekwetst door die ouder. Daar wordt heel weinig rekening voor gegeven. Zeker als we blijven focussen op de andere ouder. - Maar is het gemeenschappelijk belang niet dat kinderen een gezonde band hebben met beide ouders?
Elke ouder maakt fouten. We zijn maar mensen . Moet verschrikkelijk zijn als ouder dat je voor die menselijkheid zo zwaar gestraft wordt. Vaak niet helemaal in verhouding met wat gebeurd is. Zo n escalaties. Zo veel mensen die gekwetst zijn. Wij als therapeut worden hierin ook uitgedaagd. We willen oplossen maar vaak is t al zo ver gevorderd dat het eerder is redden wat nog kan. Klopt dat ik dan kies voor ontwikkeling v jongere. Omdat ik denk dat eens volwassen en wat vrijer er ruimte kan komen voor andere ouder. Maar dat soms in hevige strijd eist nodig is voor de andere ontwikkelingstaken. Zo jammer dat er zo laat maar goede hulp gestapt wordt. En dat het aanbod zo beperkt blijft...
OPROEP: wie kan mij in contact brengen met een therapeut die me dit verder kan uitleggen?
Twee waarheden: klopt, maar waarom doen we niks aan de veroorzaker van dit alles?
Waarom doen we geen waarheidsvinding?
Waarom laten we het kind kiezen voor diegene die het hardste roept en het meeste "drama" veroorzaakt?
Waarom wordt "mijn waarheid" niet in rekening genomen als ik 160km/u rijdt waar ik maar 120km/u mag rijden? :-)
Twee waarheden: klopt, maar waarom doen we niks aan de veroorzaker van dit alles?
Waarom doen we geen waarheidsvinding?
Waarom laten we het kind kiezen voor diegene die het hardste roept en het meeste "drama" veroorzaakt?
Waarom wordt "mijn waarheid" niet in rekening genomen als ik 160km/u rijdt waar ik maar 120km/u mag rijden? :-)
Contact via: ouderverstoting@jato.be
No comments:
Post a Comment