Mama's opgelet: de narcist verslaan in de rechtzaal!!

Speciaal artikel, vooral voor de verstoten mama's onder ons. Ik heb dit al enkele keren weten werken in de rechtzaal.

Het is net de emotionele afhankelijkheid waarbij personen met narcistisch gedrag zich goed voelen.

De narcist verslaan in de rechtszaal

Een scheiding is een juridisch proces. Dit proces staat zelden los van de gevoelens die er nu eenmaal altijd zijn bij de beëindiging van een relatie. Dat is allemaal heel logisch en hoort bij het normale verwerkingsproces. Het is alleen wel noodzakelijk om al deze gevoelens en de daaraan gekoppelde emoties buiten de deur te houden in de strategische juridische strijd.

25 April - Auto/motor rit vanuit Nederland en Belgie

Mogelijk gemaakt door Eventbrite

De gevolgen van een narcistische opvoeding.

Over narcisme: de gevolgen van een narcistische opvoeding

Inmiddels heb ik al veel over narcisme gezegd en geschreven en het mag wel duidelijk zijn dat er ongelooflijk veel mensen te maken hebben met narcisme. Ofwel in relatie tot de ouder, kind, de partner, een collega of leidinggevende.

Uitspraken Nederlandse rechtbank

Vaak worden foute conclusies getrokken en wordt er 1 ouder opgeofferd omwille van de rust.
Dit heeft tot gevolg dat de andere ouder zijn of haar manipulatie rustig kan verderzetten en dat de andere ouder moet leren omgaan met een groot "verlies".
Een verlies dat vaak erger aanvoelt dan een kind verliezen aan de dood. 

Hierbij 2 voorbeelden:

ECLI:NL:GHDHA:2013:CA2440, voorheen LJN CA2440, Gerechtshof Den Haag, 200.103.297/01

14. Al deze feiten en omstandigheden brengen het hof tot de vaststelling dat de verhouding tussen de ouders ernstig verstoord is zonder uitzicht op verbetering en dat de minderjarigen al jarenlang de gevolgen hiervan ondervinden. Een belang aan de zijde van de minderjarigen tot oplegging van een tijdelijk verbod aan de vader tot contact met hen is onder deze omstandigheden aanwezig.

ECLI:NL:GHARL:2016:10443, Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 200.176.457/01

De vader geeft aan bereid te zijn hulp te accepteren maar toont gebrekkig inzicht in zijn rol in de huidige situatie en de gevolgen van zijn gedrag en opstelling.

PASG conference in October 2017 - Washington DC

Eind dit jaar, meer bepaald op 21-23 Oktober 2017, neem ik deel aan de 3 daagse PASG conferentie in Washington DC.

Ik kijk ernaar uit om mensen van over de hele wereld te ontmoeten die allen bezig zijn met het onderzoeken van ouderverstoting.

Uiteraard breng ik jullie verslag uit hier en op facebook.

40.000 bezoekers: dank je wel

Meer dan 40.000 bezoekers op mijn blog sinds de start in Juli 2015.

Bedankt aan allen om mijn blog te bezoeken de afgelopen 20 maanden, indien jullie graag meer informatie zouden willen over een bepaald onderwerp, stuur dan een mailtje naar: ouderverstoting@jato.be

Ouderverstoting blijft psychologische kindermishandeling vaak onderschat, vaak niet herkend, vaak zelfs ontkent.
De gevolgen zijn echter niet te overzien: laag zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, enz enz.

#Enkelsamenmakenwehetverschil

Ron Berglass - Parental Alienation

Uiteenzetting voor de Amerikaanse APA waarom ouderverstoting gelijk is aan psychologische kindermishandeling!!

Doel: het opnemen van ouderverstoting in de DSM om alzo de verdiende herkenning en behandeling te kunnen starten.

Ouderverstoting: "het is zo complex, zo moeilijk!?"

Na mijn eerder artikel van vorige week: Ouderverstoting: het is eenvoudig
Deze week een artikel "Ouderverstoting: het is complex, zo moeilijk!?"

Toen ik vorige week een nieuw bericht op Twitter plaatste over het artikel in het magazine Feeling: "mama ik wil je nooit meer zien", kreeg ik meteen een reactie van een Belgische psycholoog en tevens systeemtherapeut.

Hierbij een kort interview:

1. Wat vind je van het artikel?
   Blijf het moeilijk hebben met omschrijving als syndroom van het kind. Het zijn ouders die elkaar verstoten en kind die tracht te overleven.
   
   
2. Maar hoe noem je dan de reactie van een kind wanneer het geen contact meer wil met 1 ouder?
   Kinderen doen wat ze hun  netwerk zien doen. Omgeving faalt. Maar een kind moet t kunnen. En krijgt syndroom als t niet lukt. Hoe pijnlijk dit ook is voor alle betrokkenen. Is een systemisch gezinsprobleem. Geen kind probleem.
   
   
3. Maar wat doe je dan als 1 ouder het kind constant beinvloed, Valt dit ook onder 2 waarheden?
   Is nog breder. Vaak slaagt in hele families niemand erin 2 waarheden naast elkaar te laten bestaan. Kind staat dan alleen.
   
   
4. Hier verschillen we duidelijk van mening. 
   Geen probleem. Andere mening andere waarheid.
   
   
5. Ik zou liefst van al begrijpen hoe je over 2 waarheden kan spreken als het gaat om een vechtscheiding waarbij een ouder niet handelt in het belang van het kind(eren), waardoor een kind als gevolg hiervan gaat "kiezen" ?
   In een vechtscheiding en in alles gaat het over beleving, over interpretaties, over je eigen verhaal en invulling van wat er gebeurt, over emoties en interacties. Voor elke ouder verschilt dit. Als je zoekt naar 1 waarheid laat je kind in steek . Kind moet verder met 2 werelden die totaal verschillen. Heb hierin helpen is meer werkbaar denk ik.
   
   
6. Klopt. Maar in de vele gesprekken die ik heb gehad met ouders hebben beide ouders hun eigen waarheid. Een van de waarheden bij 1 vd ouders is dat de andere ouder: "geen goede ouder is" voor hun kinderen omwille van x redenen. Die ene ouder brengt zijn of haar waarheid over op het kind en daardoor gaat het kind kiezen. Vaak gebruikt die ene ouder allerhande redenen die worden uitvergroot en gemaximaliseerd tot een "onvergeeflijke" gebeurtenis. Daartegenover staat de andere ouder met zijn/haar waarheid... en toen? Toen kiest het kind voor de ene ouder om zo het conflict te vermijden. Wat doen we vervolgens met de andere ouder? 
   Ik denk dat we hierin andere accenten leggen en dat is ok. Voor mij gaat het over het volledige beeld. Als een kind vele waarheden hoort, niet enkel van eigen ouders maar ook grootouders en omgeving en gesteund wordt om niet te hoeven zoeken naar 1 waarheid en 1 juist verhaal. Als een kind begeleid wordt om deze verhalen naast elkaar te zetten en te laten, als heb gekaderd wordt waarom ouders deze dingen doen en van elkaar vinden. En zelf aanvoelt dat ouders en omgeving met het kind bezig zijn en niet met elkaar of met het gevecht.... dan komt het niet zo ver.
   Ik geloof heel erg in het op tijd ingrijpen. Een kind die uiteindelijk "kiest" is al te lang in de steek gelaten door iedereen. Maar ik geloof niet dat je dat kiezen onder dwang dan kan en mag doorbreken, hoe onrechtvaardig het ook is voor een ouder.
   Ik heb al vele jongeren begeleid die " kiezen" om tijdelijk een ouder niet meer te zien en contact te verbreken. Ik heb nog nooit een eenduidige verklaring gehoord. Vaak is het een complex samenspel van invloeden en heb je een heel eenzame en uitgeputte jongeren die in beide ouders teleurgesteld zijn.
   
   
7. Waar ik het dan moeilijk mee he is de uitspraak: ". Maar ik geloof niet dat je dat kiezen onder dwang dan kan en mag doorbreken, hoe onrechtvaardig het ook is voor een ouder." je offert 1 ouder op voor het belang van het kind. En dit doordat de andere ouder een andere waarheid heeft. Terecht, nog geen probleem mee, behalve als die andere waarheid berust is op... noem het haat. Als alle ouders een verschil zouden kunnen begrijpen tussen ex-partnerschap en blijvend ouderschap was er toch geen probleem?Klopt.
   Maar niet alle ouders slagen hierin. Vaak moeten ze hierin begeleid worden. Naast een ex partnerstrijd is er ook vaak een andere strijd. Deze voor " rechtvaardigheid" en erkenning. Heel begrijpelijk. Maar is een even schadelijke strijd voor kinderen. En opofferen? Ik kan volgen waarom u dat zo ziet. Maar voor mij staat belang van kind voorop. Ouders moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Moeten we dan kind opofferen voor ouder? Klopt toch ook niet?
   Ik zou niet onderschatten hoeveel ouders in de strijd naar erkenning en rechtvaardigheid even grote kwetsuren teweeg brengen bij hun kinderen ( tegen hun wil en intentie soms in). Deze kinderen zijn dan ook soms erg gekwetst door die ouder. Daar wordt heel weinig rekening voor gegeven. Zeker als we blijven focussen op de andere ouder.
   
8. Maar is het gemeenschappelijk belang niet dat kinderen een gezonde band hebben met beide ouders?
   Elke ouder maakt fouten. We zijn maar mensen . Moet verschrikkelijk zijn als ouder dat je voor die menselijkheid zo zwaar gestraft wordt. Vaak niet helemaal in verhouding met wat gebeurd is. Zo n escalaties. Zo veel mensen die gekwetst zijn. Wij als therapeut worden hierin ook uitgedaagd. We willen oplossen maar vaak is t al zo ver gevorderd dat het eerder is redden wat nog kan. Klopt dat ik dan kies voor ontwikkeling v jongere. Omdat ik denk dat eens volwassen en wat vrijer er ruimte kan komen voor andere ouder. Maar dat soms in hevige strijd eist nodig is voor de andere ontwikkelingstaken. Zo jammer dat er zo laat maar goede hulp gestapt wordt. En dat het aanbod zo beperkt blijft... 

OPROEP: wie kan mij in contact brengen met een therapeut die me dit verder kan uitleggen?
Twee waarheden: klopt, maar waarom doen we niks aan de veroorzaker van dit alles?
Waarom doen we geen waarheidsvinding?
Waarom laten we het kind kiezen voor diegene die het hardste roept en het meeste "drama" veroorzaakt?
Waarom wordt "mijn waarheid" niet in rekening genomen als ik 160km/u rijdt waar ik maar 120km/u mag rijden? :-)

Contact via: ouderverstoting@jato.be

Mag mijn stiefkind mij mama noemen?

Mag mijn stiefkind mij mama noemen? - Blog - Gezinspraktijk Gestel

Mag mijn stiefkind mij mama noemen?
Mag mijn stiefkind mij papa noemen?

Het antwoord is eenvoudig: Neen. Er is slechts 1 mama en 1 papa. Wanneer je dit toch doet, breng je hiermee de loyaliteitsband die het kind heeft met zijn ouders in gevaar.
Niet toevallig een kenmerk van ouderverstoting.

Nederlands onderzoek: Kindvervreemding - Francis Collet

Eindelijk is het zover, de publicatie van een Nederlands onderzoek rond kindvervreemding/ouderverstoting aan de Erasmus Universiteit van Rotterdam.

Lees hier het volledige onderzoek: 

 

Kom jij als ouder nog iemand tegen (hulpverlener, therapeut, advocaat, mediator, raad voor de kinderbescherming) die naar jou aanvoelen niet voldoende op de hoogte is?

Print het onderzoek af en leg het hen voor. Wijs hen erop dat het helemaal niet erg is dat ze op de hoogte zijn van het fenomeen, maar dat ze hierin aan waarheidsvinding doen, ze gespecialiseerde hulp inroepen en minstens de signalen in kaart brengen.

De conclusie van dit onderzoek:

Binnen enkele maanden komen ook nog de resultaten van een onderzoek aan de KULeuven in Belgie. Tot dan zou ik ook als Belgische ouders dit onderzoek gebruiken.