Voorbeeld assessment protocol

Opnieuw merk ik de laatste dagen dat professionele hulpverleners in dit land, handelen "in het belang van het kind". Meer bepaald: als kinderen zeggen dat ze niet meer naar die 1 ouder willen, dan moeten we de wil van het kind respecteren om het: "rust te gunnen" en het uit de strijd te halen.

Knap, maar ben ik dan de enige die opmerkt dat die "strijd" waarin het kind zich bevindt, vaak door 1 ouder wordt veroorzaakt en sterker nog: in stand wordt gehouden?
Ben ik dan de enige die merkt dat er 1 ouder is die constant de omgang met de andere ouder "frustreert", waarbij de andere ouder uiteindelijk wordt verstoten, zonder geldige reden!?

Ouderverstoting is contra-intuïtief en de enigste oplossing hiervoor is om tijd te nemen om de gezinssituatie grondig te onderzoeken. Waarheids(be)vinding is hierbij cruciaal: hoe was de relatie tussen beide partners en de kinderen voor de scheiding en wat is er allemaal gebeurd om tot de situatie te komen waarin men zich vandaag bevindt?

Wat is het geval van ouderverstoting het primordiaal belang? Dat een kind 1 ouder niet meer ziet, waarmee het een loyaliteitsband heeft, of dat een kind tijd met beide ouders kan doorbrengen en dat die ouder die de ouderverstoting frustreert begeleiding krijgt?

Waarom moeten we in Belgie de definitie telkens opnieuw uitvinden, waarbij we het vooral als een "complexe" problematiek willen benoemen?! Nogthans heeft men in de rest van de wereld reeds een duidelijke omschrijving en een "assessment protocol".


Lees hier het assessment protocol:

: